اخبار شرکت

در میان فرآیندهای مختلف قالب گیری قالب های پلاستیکی،قالب گیری تزریقی رایج ترین مورد استفاده است. این تئوری نشان می‌دهد که قالب‌گیری تزریقی دارای مزایای استفاده از مواد قوی، توانایی قالب‌گیری محصولات با ساختارهای پیچیده در یک زمان، شرایط فرآیند بالغ، دقت بالای محصول و هزینه‌های مصرف کم است. بنابراین، محصولات قالب‌گیری تزریقی هر از چندگاهی نسبت محصولات پلاستیکی را به خود اختصاص می‌دهند. با افزایش، فرآیندهای مرتبط، تجهیزات، قالب ها و روش های مدیریت مصرف نیز به سرعت توسعه یافته اند.

ترموپلاستیک ها قطعات پلاستیکی هستند که می توان آنها را با حرارت دادن به شکل خاصی درآورد و پس از سرد شدن به شکل نهایی خود بچسبد. اگر دوباره حرارت داده شود، می توان آن را نرم و ذوب کرد و دوباره یک قطعه پلاستیکی با شکل خاصی درست کرد و به طور مکرر آن را متوقف کرد که برگشت پذیر است.

از آنجایی که ترموپلاستیک ها موادی هستند که می توانند به طور مکرر گرم شوند و نرم شوند و سرد و سخت شوند، می توانند بارها و بارها با حرارت و ذوب جامد شده و تشکیل شوند، بنابراین ضایعات ترموپلاستیک ها معمولاً قابل بازیافت و استفاده مجدد هستند که اصطلاحاً به آن «مواد ثانویه» می گویند. ". پس انقباض قطعات قالب‌گیری تزریقی به این اطلاق می‌شود که وقتی قطعات قالب‌گیری تزریقی قالب‌گیری می‌شوند، یک سری تنش‌ها به دلیل تغییرات فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی داخلی آنها ایجاد می‌شود. پس از قالب گیری و جامد شدن قطعات قالب گیری تزریقی، تنش های پسماند وجود دارد. پس از قالب گیری قطعات تزریقی، به دلیل تنش های پسماند مختلف، باعث کاهش مجدد اندازه قطعات تزریقی می شود.

معمولاً قطعه تزریقی در عرض 10 ساعت پس از قالب گیری به طور قابل توجهی جمع می شود و اساساً پس از 24 ساعت شکل می گیرد، اما زمان زیادی طول می کشد تا به شکل نهایی برسد. به طور کلی، پس انقباض ترموپلاستیک ها بیشتر از پلاستیک های ترموست است و پس انقباض قطعات قالب گیری تزریقی و قالب گیری تزریقی بیشتر از قطعات قالب گیری تزریقی است.